Θὰ ψηφίσουν ΚΑΙ τὸ ἄρθρο 36;

Αὔριο βράδυ,Τρίτη, 5 Αὐγούστου, τίθεται σὲ ψηφοφορία στὸ “εἰδικῶν ἀποστολῶν” Β’ θερινὸ τμῆμα τῆς Βουλῆς, τὸ ἄρθρο 36 τοῦ ἤδη ψηφισθέντος νομοσχεδίου μὲ τὸν εὐφημιστικὸ τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Οικοδομικοί Συνεταιρισμοί – Εγκαταλελειμμένοι οικισμοί και Βιώσιμη ανάπτυξη» καὶ στόχο τὴν διὰ παντὸς παράκαμψη τῆς δασικῆς νομοθεσίας στὸ τσιμέντωμα κάθε δασικῆς περιοχὴς κάλλους τῆς χώρας μας.

Μὲ τὸ ἐπίμαχο ἄρθρο ἐπιτρέπονται μεταξὺ ἄλλων:

Ἐκχερσώσεις δασικῶν ἐκτάσεων κειμένων ἐντὸς ἢ πέριξ τουριστικῶν περιοχῶν ἢ λουτροπόλεων καὶ σὲ ἀκτῖνα 3.000 μέτρων ἀπὸ τὸ κέντρο αὐτῶν (προφανῶς ἡ κ. Ὄλγα Κεφαλογιάννη θεωρεῖ ὅτι οἱ τουρίστες δὲν θέλουν δάση ἐκεῖ ποὺ παραθερίζουν…).

Ἐκχερσώσεις δασικῶν ἐκτάσεων κειμὲνων ἐπὶ ζώνης 1.000 μέτρων ἀπὸ τὴν θάλασσα, γιὰ ὅλες τὶς παράκτιες περιοχὲς τῆς χώρας (παραλιακὰ δάση), 500 μ. γύρωθεν τῶν λιμνῶν (παραλίμνια δάση) καὶ 200 μ. ἑκατέρωθεν τῆς ὄχθης τῶν ποταμῶν.

Ἐκχερσώσεις δασικῶν ἐκτάσεων κειμένων ἐντὸς ζώνης 1.000 μέτρων ἑκατέρωθεν τῶν ἐθνικῶν ὁδῶν καὶ 200 μέτρων ἑκατέρωθεν τῶν ἐπαρχιακῶν ὁδῶν.

Ἐκχερσώσεις δασικῶν ἐκτάσεων ἰδιαιτέρου αἰσθητικοῦ, ἐπιστημονικοῦ, οἰκολογικοῦ ἐνδιαφέροντος,

Ἐκχερσώσεις δασικῶν ἐκτάσεων περιλαμβανομένων σὲ εἰδικὲς ζῶνες διατήρησης ἢ ζῶνες εἰδικῆς προστασίας (ἐθνικοὺς δρυμούς, αἰσθητικὰ δάση, ὑγροβιότοπους, διατηρητέα μνημεῖα τῆς φύσης, ἀρχαιολογικοὺς χώρους, κλπ.),

Ἐκχέρσωση δασικῶν ἐκτάσεων πέριξ ἀρχαιολογικῶν χώρων, ἱστορικῶν τόπων, μνημείων ἢ παραδοσιακῶν οἰκισμῶν σὲ ἀκτῖνα 3.000 μέτρων ἀπὸ τὸ κέντρο αὐτῶν.

Ἐκχερσώσεις δασικῶν ἐκτάσεων προσφερομένων γιὰ ἀναψυχὴ τοῦ πληθυσμοῦ (δάση καὶ δασικὲς ἐκτάσεις ἀναψυχῆς),

Ἐπεμβάσεις σὲ πάρκα καὶ ἄλση: χρήσεις ἑστίασης καὶ ἀναψυψῆς, κατασκευὴ ὑπογείων πάρκινγκ, δραστηριότητες ἥπιας ἀναψυχῆς, κοινωφελεῖς λειτουργίες, κλπ.

Μέχρι καί ἐκχέρσωση δασικῶν ἐκτάσεων εὑρισκομένων ἐντὸς βιομηχανικῶν ζωνῶν ἢ στὶς παρυφὲς βιομηχανικῶν ζωνῶν καὶ ἐντὸς ζώνης 1.000 μέτρων ἀπὸ τὴν περιφέρεια αὐτῶν!  (αὐτὸ εἶναι λίγο ἀκατανόητο: ἐντὸς τῆς ζώνης καὶ 1.000 μέτρα ἀπὸ τὴν περιφέρεια;;;;)

Σὲ ψηφοφορία θὰ τεθοῦν ἐπίσης οἱ φωτογραφικὲς διατάξεις ὑπὲρ τῆς ἑταιρείας “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ” πρὸς νομιμοποίησιν παρανόμου ἐργοστασίου στὶς Σκουριές.

Ἔκκληση φορέων καὶ πολιτῶν σὲ Ψήφισμα

Αὔριο ψηφίζεται στὸ θερινὸ τμῆμα τῆς Βουλῆς νομοσχέδιο μὲ καταστρεπτικὲς ἐπιπτώσεις γιὰ τὰ δάση, τὶς δασικὲς ἐκτάσεις καὶ γενικότερα τὸ περιβάλλον τῆς χώρας μας. Τὸ Ἐπιμελητήριο Περιβάλλοντος μᾶς καλεῖ νὰ διαβάσομε τὸ κατωτέρω ψηφισμά του καὶ νὰ τὸ συνυπογραψομε.

Θέση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος στο Σχέδιο Νόμου
«Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση –
Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών- Ρυθμίσεις Δασικής Νομοθεσίας»

Φορείς και πολίτες που συμφωνούν, καλούνται να το γνωστοποιήσουν στο email: info@environ-sustain.gr το ταχύτερο δυνατόν, διότι η ψήφιση του Νομοσχεδίου στη Βουλή προγραμματίζεται για αύριο, Τρίτη, 29 Ιουλίου 2014.

___________

Στο Κράτος Δικαίου ο νόμος, εκτός από το τυπικό στοιχείο της ψήφισής του από τη Βουλή, οφείλει να διαθέτει και συγκεκριμένα ποιοτικά γνωρίσματα τα οποία του εξασφαλίζουν το κύρος γνησίου κανόνα δικαίου και την αποδοχή των πολιτών.

Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να αποσκοπεί στην επίλυση ενός δημοσίου προβλήματος, το οποίο έχει δομηθεί και μελετηθεί επαρκώς από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Πρέπει να είναι γενικός, αντικειμενικός και αφηρημένος, να μην εξαντλείται δηλαδή σε αποσπασματικές ρυθμίσεις ατομικών περιπτώσεων ή στη χαριστική ικανοποίηση μεμονωμένων συμφερόντων που «σκοντάφτουν» στην κείμενη νομοθεσία. Τέλος, πρέπει να είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα. Ο τελευταίος λόγος ανήκει, βέβαια, στα Δικαστήρια, πλην όμως η Εκτελεστική εξουσία είναι σε θέση να κάνει μια, κατά το μάλλον ή ήττον, ασφαλή πρόβλεψη για τη συνταγματικότητα των νομοσχεδίων της, αρκεί να διαβάσει το Σύνταγμα και τη νομολογία, ιδίως του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το επίμαχο νομοσχέδιο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών- Ρυθμίσεις Δασικής Νομοθεσίας» είναι προφανές ότι αντιλαμβάνεται ως δημόσιο πρόβλημα την υπερεπάρκεια της χώρας σε δάση και δασικές εκτάσεις, τα οποία πρέπει, ως εκ τούτου, να αποψιλωθούν και να οικοδομηθούν, καθώς την ανεπαρκή επιχειρηματική τους εκμετάλλευση και την ανάγκη να εγκατασταθούν σε αυτά από δεξαμενές καυσίμων και μονάδες διαχείρισης αποβλήτων μέχρι σφαγεία, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, τουριστικά χωριά και νεκροταφεία. Αντιλαμβάνεται επίσης ως δημόσιο πρόβλημα την υπερβολική προστασία των αναδασωτέων εκτάσεων, με αποτέλεσμα να αίρεται η υποχρεωτική αναδάσωση, να ανακαλούνται οι αναδασώσεις χιλιάδων στρεμμάτων και να επιτρέπονται πλείστες όσες χρήσεις σε καμμένα και αποψιλωμένα. Θεωρεί επίσης ως δημόσιο πρόβλημα την ανεπάρκεια οικισμών στη χώρα, με αποτέλεσμα να επιτρέπεται η δημιουργία αορίστου αριθμού νέων οικισμών, εική και ως έτυχε, σε 50, 100 και 200 στρέμματα ακόμα και μέσα σε δάση, κατά το δοκούν των επιχειρηματιών, καθ’ υπέρβαση ακόμα και των Ρυθμιστικών Σχεδίων που επιβάλλουν την ανάσχεση εξάπλωσης πόλεων όπως η Αθήνα.

Θεωρεί ότι η σάρωση παγίων νομοθετημάτων, όπως ο Δασικός Νόμος 998/1979, και η αντικατάστασή τους με σωρεία φωτογραφικών διατάξεων, καθώς και η τροποποίηση δεκάδων διατάξεων που ψηφίστηκαν μέχρι και προχθές, δεν θα δημιουργήσουν καμμία ανασφάλεια στους πολίτες που θα κληθούν να συμμορφωθούν, καμμία σύγχυση στη Διοίκηση που θα κληθεί να τις εφαρμόσει και καμμία καθυστέρηση στα Δικαστήρια που θα κληθούν να τις ελέγξουν.

Θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο από το άρθρο 24 του Συντάγματος που επιβάλλει τον ορθολογικό χωροταξικό σχεδιασμό και απαγορεύει τη μεταβολή που προορισμού των δασών και δασικών εκτάσεων, εκτός εάν συντρέχει ανάγκη άλλης χρήσεως ζωτικής για την εθνική οικονομία, με δεδομένα και παραμέτρους εθνικού επιπέδου, η δε θυσία του δάσους είναι το μοναδικό πρόσφορο μέσο για την ικανοποίηση της ανάγκης αυτής (ΣτΕ 2435/1993 κ.ά.), ούτε από το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος, που επιτάσσει την υποχρεωτική αναδάσωση και αποκλείει τη διάθεση των αναδασωτέων για άλλο προορισμό. Θεωρεί ότι η Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έχει παγίως κηρύξει αντισυνταγματικές διατάξεις νόμων που επέτρεπαν την ιδιωτική πολεοδόμηση, καθώς και χρήσεις εντός δασών πολύ ηπιότερες από τις επίμαχες, δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Ίσως πάλι να θεωρεί ότι τα εμπόδια από τις συνταγματικές διατάξεις και τη νομολογία του ΣτΕ θα αρθούν σύντομα με την κατάργηση αμφοτέρων.

Αυτά θεωρεί το νομοσχέδιο. Καλούμε τους βουλευτές όλων των κομμάτων, οι οποίοι θα κληθούν σε λίγες μέρες να αποφασίσουν, να έχουν διαφορετική γνώμη και να το καταψηφίσουν.

ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Τὶς ἑπόμενες μέρες κατατίθεται πρὸς ψήφιση στὴν Βουλὴ τὸ ἀποσυρθὲν προεκλογικῶς λόγῳ γενικῆς κατακραυγῆς νομοσχέδιο τοῦ Ὑπ. Οἰκονομικῶν γιὰ τὶς ἀκτές. Ἐπείγει νὰ δηλώσομε τὴν ἀντίθεσή μας.

Ἤδη ἑκατὸ περίπου ἐκπρόσωποι ἐπιστημονικῶν, κοινωνικῶν καὶ περιβαλλοντικῶν ὀργανώσεων καὶ φορέων δημιούργησαν πανελλήνιο δίκτυο μὲ τίτλο “ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ” καὶ στὸχο τὴν διατήρηση τῆς ἐλεύθερης πρόσβασης  στοὺς αἰγιαλοὺς καὶ τὴν σωτηρία τους ἀπὸ τὴν ἄγρια ἀνοικοδόμηση. Ἄς συνταχθούμε μαζί τους.

Ὡς φυσικά πρόσωπα διαδῶστε τὸ κατωτέρω ψήφισμα καὶ συνυπογράψτε τὴν αἴτηση ἀποσύρσεως τοῦ νομοσχεδίου ἐδῶ.
Ὡς φορεῖς, ὁμάδες πολιτῶν, ὀργανώσεις, κλπ., στεῖλτε μήνυμα συμμετοχῆς στὸ ἐπιμελητήριο περιβάλλοντος (info@environ-sustain.gr). Οἱ ἤδη ὑπογράψαντες φορεῖς ἀναγράφονται ἐδῶ.

 

ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ – ΨΗΦΙΣΜΑ

Οι φορείς που υπογράφουν παρακάτω, μετά τη συγκέντρωση στο Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος την Πέμπτη 15 Μαΐου 2014, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του Σχεδίου Νόμου με τίτλο: «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας», καταγγέλλουν ότι:

Μετά τη δημόσια γη, τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό και τις διαδικασίες περιβαλλοντικής αδειοδότησης, στο βωμό της «ανάπτυξης» επιχειρείται τώρα να θυσιαστεί και το πολυτιμότερο τμήμα της κοινόχρηστης δημόσιας γης, δηλ. ο αιγιαλός και οι παράκτιες και παραλίμνιες περιοχές.

Το νομοσχέδιο έχει συνταχθεί κατά παράβαση του άρθρου 24 του Συντάγματος και των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας για την προστασία των ακτών και του τοπίου, χωρίς το αναγκαίο επιστημονικό έρεισμα και χωρίς τη συμμετοχή των αρμόδιων επιστημονικών δημοσίων φορέων, με σκοπό να άρει, μετά τους διαδικαστικούς, και κάθε ουσιαστικό περιορισμό στις επενδυτικές προτάσεις.

Οι ρυθμίσεις πλήττουν ευθέως και ανεπανόρθωτα τον πυρήνα του φυσικού και πολιτιστικού κεφαλαίου της χώρας, ακτές, υγρότοπους, ευπαθή οικοσυστήματα, ενάλιες και παράκτιες αρχαιότητες, τοπίο και φυσικούς σχηματισμούς, για πρώτη δε φορά στην ιστορία, οι ακτές χάνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους και οι πολίτες την ελεύθερη πρόσβαση σ’ αυτές. Ταυτόχρονα, επιβραβεύονται για άλλη μια φορά οι καταπατητές σε βάρος του Κράτους Δικαίου.

Η εφαρμογή του νομοσχεδίου, αξιολογούμενη ακόμα και με στυγνή οικονομική λογική, θα στερήσει τη χώρα από το σπουδαιότερο συγκριτικό της πλεονέκτημα και τη μοναδική της ευκαιρία για ανάκαμψη μέσω βιώσιμης ανάπτυξης.

Οι οργανώσεις που υπογράφουν το παρόν ψήφισμα δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν στη μαύρη τρύπα του χρέους να καταπιεί το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας, δηλ. την ίδια την επιβίωση, φυσική, ηθική και πνευματική του λαού της για το παρόν και το μέλλον. Ενώνουν τη φωνή τους με τις αντιδράσεις φορέων και πολιτών που ήδη έχουν ζητήσει την απόσυρση του νομοσχεδίου και καλούν τους βουλευτές και τα κόμματα να γνωστοποιήσουν στους πολίτες άμεσα τη σαφή θέση τους απέναντί του.

 

Τὰ δέντρα στὶς Σκουριές

Ἐργο τῶν Jana καὶ J5 ἀπὸ τὸ streetutopia.com – Ἀναδημοσιευμένο ἀπὸ τὸ πολὺ καλό antigoldgr.org

Σκουριές: Αὐτὸ δὲν εἶναι χρυσός;

Νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ επιτρέπει υπό προϋποθέσεις κάθε πιθανή χρήση δασικών εκτάσεων

Από διυλιστήρια και χώρους επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων μέχρι φυλακές, και από τουριστικά χωριά σε προστατευόμενες περιοχές μέχρι εγκατάσταση πομπών αναμετάδοσης σε πυρήνες εθνικών δρυμών.

Στη δημοσιότητα έδωσε την Τετάρτη ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ σχέδιο νόμου, με τίτλο: «Δασικά οικοσυστήματα: Ορισμοί, μέτρα προστασίας, ανάπτυξης και διαχείρισης», θέτοντάς το σε δημόσια διαβούλευση μέχρι και τις 27 Σεπτεμβρίου.

Στο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται άρθρα που διευρύνουν τις δυνατότητες εκμετάλλευσης δασικών εκτάσεων, επιτρέποντας, υπό προϋποθέσεις, από την οικοδόμηση τουριστικών χωριών, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές, μέχρι και την εγκατάσταση διυλιστηρίων, δεξαμενών αποθήκευσης πετρελαιοειδών, ΧΥΤΑ, μεταλείων, λατομείων…αλλά και μοναστηριών, νοσοκομείων, καισωφρονιστικών καταστημάτων.

Στο νομοσχέδιο προβλέπονται συνολικά 18 αλλαγές επί των άρθρων, ενώ 15 σχετικές διατάξεις, που βρίσκονταν διάσπαρτες σε διάφορους νόμους, συγκεντρώνονται πλέον σε ένα ενιαίο κείμενο.

Υιοθετείται ακόμη ο συνταγματικός ορισμός του δάσους, όπου συμπεριλαμβάνονται άλση και πάρκα εντός πόλεων, ενώ καθορίζεται και νέος τρόπος υπολογισμού της αξίας των δασών με βάση τη θέση, τις παραγωγικές, προστατευτικές, αισθητικές, και λοιπές λειτουργίες τους.

Μεταξύ των διατάξεων, προβλέπεται υπό όρους η δυνατότητα:

• οικοδόμησηςτουριστικών χωριών, ακόμηκαι μέσα σε προστατευόμενες περιοχές, εκτός αν απαγορεύεται από τα σχέδια διαχείρισής τους. Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν τέτοια σχέδια, επιτρέπεται με την εκπόνηση μελέτης.

• ανέγερσης «σύνθετων τουριστικών καταλυμάτων», σε δημόσια και ιδιωτικά δάση, με γήπεδα γκολφ, εγκαταστάσεις ιαματικής θεραπείας κλπ., αλλά και η δυνατοτήτα εγκατάστασης τελεφερίκ και παρεμφερών δομών.

• διεύρυνσης του ποσοστού οικοδόμησης, που άγγιζε το 10% μιας δασικής έκτασης το 2011. Πλέον “εφόσον η έκταση εξυπηρετεί και αθλητικές χρήσεις εγκαταστάσεων ειδικής τουριστικής υποδομής, το συνολικώς επιτρεπόμενο ποσοστό των διατιθέμενων χώρων δεν μπορεί να υπερβεί το 20% αυτής…“

• εγκατάστασης ναυπηγείων, διυλιστηρίων και δεξαμενών αποθήκευσης πετρελαιοειδών “εφόσον επιβάλλεται η εγκατάστασή τους στις εκτάσεις αυτές, λόγω της φύσης τους” σε δημόσιες γαίες και δασικές εκτάσεις.

• εκμετάλλευσης μεταλλείων και λατομείων, παραγωγής κονιαμάτων, σκυροδεμάτων και ασφαλτομιγμάτων σε δασικές εκτάσεις. Αναφορικά με τα ορυχεία,η εταιρεία που εκμεταλλευόταν μια δασική περιοχή για εξόρυξη έπρεπε να καταβάλλει, μέχρι τώρα, αντάλλαγμα χρήσης ίσο με την επιφάνεια που εκμεταλλευόταν. Πλέον, το υπουργείο προτείνει το αντάλλαγμα να αφορά αποκλειστικά την υπεργεια δραστηριότητα, διευκολύνοντας οικονομικά τις υπόγειες εκμεταλλεύσεις. Επιτρέπεται ακόμη η διάνοιξη οδών προσπέλασης και η ανέγερση εγκαταστάσεων που εξυπηρετούν τις ανάγκες της εκμετάλλευσης αυτής, αλλά και “η εναπόθεση στείρων ή καταλοίπων ή των υπολοίπων της βιομηχανικής επεξεργασίας των μεταλλευμάτων σε ειδικούς προς τούτο χώρους”.

• εγκατάστασης εγκεκριμένων συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης απορριμμάτων, τα οποία μπορούν να προβαίνουν σε εναπόθεση,επεξεργασία και αξιοποίηση αποβλήτων που προέρχονται από εκσκαφές, κατασκευές και κατεδαφίσεις.

• εκτέλεσης μεγάλων έργων υποδομής, όπως αεροδρομίων, τεχνητών λιμνών, φραγμάτων, χερσαίων εγκαταστάσεων λιμένων και εγκαταστάσεων άντλησης υδρογονανθράκων σε δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, “εφ΄ όσον περί της εκτέλεσης τούτων στη συγκεκριμένη περιοχή υφίσταται ειδικός νόμος και κατά τους όρους τούτου”.

• επέμβασης για την κατασκευή: α) αθλητικών εγκαταστάσεων, β) εκπαιδευτικών κτηρίων με τις συνοδές τους εγκαταστάσεις, γ) νοσοκομείων, θεραπευτηρίων, δ) ιερών ναών και παντός είδους μονών, ε) σωφρονοστικών καταστημάτων, στ) εγκαταστάσεων των Σωμάτων Ασφαλείας, ζ) χώρου αποθήκευσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων, σε δημόσιες γαίες και ελλείψει αυτών σε δασικές εκτάσεις.

• εγκατάστασης δομικών ή μηχανικών κατασκευών, πάνω στις οποίες τοποθετούνται κεραίες, πομποί, αναμεταδότες και άλλες συναφείς εγκαταστάσεις, καθώς και η κατασκευή των απαραίτητων συνοδών έργων αυτών (όπως οδοποιίας, οικίσκων), ακόμη και σε πυρήνες εθνικών δρυμών, ύστερα από την έκδοση αντίστοιχων αποφάσεων.

• ανταλλαγής δασικών εκτάσεων, που κατέχουν οικοδομικοί συνεταιρισμοί με δομήσιμες εκτάσεις μέσω της Τράπεζας Γης.

Επιπλέον, το νομοσχέδιο καταργεί τη δευτεροβάθμια επιτροπή επίλυσης δασικών αμφισβητήσεων, επισπεύδοντας, σύμφωνα με εκτιμήσεις, κατά 5 ή και 10 χρόνια τον χαρακτηρισμό μιας έκτασης ως δασικής ή μη δασικής, ενώπροβλέπει και απλούστευση των διαδικασιών κατεδάφισης αυθαίρετων κατοικιών σε δασικές εκτάσεις.

Με ειδική ρύθμιση διπλασιάζεται σχεδόν και το ύψος των ποινών, που αφορούν παραβάσεις των διατάξεων της δασικής νομοθεσίας.

Ολόκληρο το σχέδιο νόμου εδώ.

Η αιτιολογική έκθεση εδώ.

Πηγή: The Press Project

Ἑλληνοκαναδὸς βουλευτὴς συλλέγει ὑπογραφὲς γιὰ τὴν Χαλκιδική – Βοηθῆστε

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ

Ὁ κ. Δ. Καρύγιαννης, ὁμογενὴς βουλευτὴς τοῦ κόμματος τῶν Φιλελευθέρων τοῦ Καναδικοῦ Κοινοβουλίου, ἀναλαμβάνει πρωτοβουλία συλλογῆς ὑπογραφῶν γιὰ τὴν ἄμεση διακοπὴ τῶν ἐργασιῶν τῆς ἐταιρείας Eldorado στὴν Χαλκιδική. Τὸ αἴτημα θὰ διαβιβασθεῖ πρὸς τὸν Καναδὸ πρωθυπουργό κ. Χάρπερ, τὸν κ. Σαμαρᾶ καὶ τοὺς ὑπευθύνους τῆς ἑταιρείας κ. κ. Νόρμ Πίτσερ καὶ Πώλ Ράϊτ.

Ἡ πρωτοβουλία τοῦ κ. Καρύγιαννη ἀνελήφθη μετὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὶς Σκουριὲς καὶ τὴν ἰδίοις ὄμμασι διαπίστωση τῶν καταστροφῶν.  Ἡ καναδικὴ ἑταιρεία δὲν παύει νὰ εἶναι ἠθικῶς καὶ οἰκολογικῶς ὑπεύθυνη γι’ αὐτὰ ποὺ θέλει νὰ κάνει, ἐπισημαίνει ὁ κ. Καρύγιαννης. Ἐὰν αὐτὰ ποὺ κάνει ἐδῶ ἤθελε νὰ τὰ κάνει στὸν Καναδᾶ, τὶ προβλήματα θὰ εἶχε; Τὶ οἰκολογικὴ ἐπιτροπὴ θὰ εἶχε περάσει; Δηλαδή, μὴ βρίσκουμε τὴν Ἑλλάδα ποὺ αὐτὴ τὴν στιγμὴ βρίσκεται σὲ ἀνάγκη καὶ πᾶμε νὰ τὴν πατήσουμε στὸ λαιμό.

Ὑπογράψτε ἐδῶ καὶ διαδῶστε. 

Πλήρης κάλυψη τοῦ προβλήματος τῆς Χαλκιδικῆς στὸν ἱστοχῶρο HalkidikiSOS καὶ δή, στὸ σχετικὸ ἐνημερωτικὸ περιοδικό

“Ἀνάπτυξη” στὸ Δάσος τῶν Σκουριῶν

Πηγή: Παρατηρητήριο Μεταλλευτικῶν Δραστηριοτήτων

Η Χαλκιδική του χρυσού και ο χρυσός της Χαλκιδικής – Το πραγματικό τοπίο

 

Του Γεωργίου Χριστοφορίδη, Επιμελητήριο Περιβάλλοντος & Βιωσιμότητας

 «Τα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης . . . . . σημειώνοντας ότι το τοπίο διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο δημοσίου συμφέροντος από άποψη πολιτισμική, οικολογική, περιβαλλοντική και κοινωνική και ότι συνιστά πόρο ευνοϊκό για την οικονομική δραστηριότητα, του οποίου η διαχείριση και ο σχεδιασμός μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία θέσεων εργασίας . . . . . έχοντας επίγνωση ότι το τοπίο συμβάλλει στη διαμόρφωση της τοπικής κουλτούρας . . . . . αναγνωρίζοντας ότι το τοπίο είναι ένα σημαντικό μέρος της ποιότητας ζωής των ανθρώπων οπουδήποτε, σε αστικές περιοχές και στην ύπαιθρο, σε υποβαθμισμένες περιοχές, όπως και σε περιοχές υψηλής ποιότητας, σε περιοχές αναγνωρισμένες ως εξαιρετικού φυσικού κάλλους, όπως και σε περιοχές χωρίς ιδιαιτερότητες . . . . . . . ευχόμενα να ανταποκριθούν στην επιθυμία του κοινού να απολαμβάνει υψηλής ποιότητας τοπία . . . . . . . .πιστεύοντας ότι το τοπίο είναι ένα σημείο- κλειδί για την ατομική και κοινωνική ευημερία και ότι η προστασία, η διαχείριση και ο σχεδιασμός του συνεπάγεται δικαιώματα και ευθύνες για τον καθένα . . . . . . . .».

Τα θαυμαστά αυτά λόγια, τα οποία περιέχονται στο προοίμιο της ευρωπαϊκής Σύμβασης του Τοπίου, που κυρώθηκε παρ΄ημίν με το ν. 3827/2010, θα ήταν αρκετά για να αποστομώσουν τους εκασταχού σπερμολογούντες για τη Χαλκιδική του χρυσού και για τον χρυσό της Χαλκιδικής. Ωστόσο, την ανωτέρω, ομολογουμένως ορθή ευρωπαϊκή εκδοχή περί τοπίου, είναι ανάγκη να την «προσγειώσουμε» στην πλανητικώς μοναδική ιδιαιτερότητα της χώρας μας, κυρίως, για να αντιληφθούμε την επαπειλούμενη απώλεια.

Ιδού λοιπόν, ένα γοητευτικό νοερό ταξείδι, που σας προτείνω για σήμερα: Ξεκινήσαμε ήδη από το γενικό τοπίο της ευρωπαϊκής περί τοπίου αντίληψης, θα περιηγηθούμε για λίγο στο αφαιρετικό ελληνικό τοπίο και θα καταλήξουμε στο τοπικό τοπίο της Χαλκιδικής του χρυσού.

Το Περιβάλλον στην εποχή του Μνημονίου. Όνειρο ήταν και πάει;

 Ὀμιλία κ. Μαρίας Καραμανώφ, Συμβούλου Επικρατείας, Προέδρου Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, από την ημερίδα «Το περιβάλλον ως πυλώνας ανάπτυξης. Πράσινη Επιχειρηματικότητα – Νομικό Πλαίσιο», Ε.Ε.Ν. e-Θέμις. ΕΒΕΑ, Σάββατο 8 Δεκ. 2012

————————————————-

Ευχαριστώ για την πρόσκληση

Περιβάλλον και ανάπτυξη.  Δύο λέξεις που βρίσκονται στο προσκήνιο εδώ κι εξήντα χρόνια. Πρώτη από τις δύο, έκανε βαρύγδουπα την εμφάνιση της στο διεθνές μεταπολεμικό στερέωμα η οικονομική ανάπτυξη, η οποία θεωρήθηκε εν δυνάμει απεριόριστη και εν δυνάμει πανάκεια για όλα τα ανθρώπινα δεινά. Σήμερα βιώνουμε πλέον τις καταστροφικές συνέπειες αυτών των αντιλήψεων σε όλα τα πεδία.  Από όλες τις, γνωστές πλέον, καταστροφές, πρώτη έκανε αισθητή την παρουσία της η παγκόσμια οικολογική κρίση και, για το λόγο αυτό, το περιβάλλον έγινε το αγαπημένο παιδί της δεκαετίας του 1990 και του 2000. Επιχειρήθηκε τότε μία διέξοδος από την κρίση, η οποία έλαβε το γνωστό όνομα «Βιώσιμη ανάπτυξη» ή «αειφορία» και φιλοδόξησε να γίνει το λάβαρο του 21ου αιώνα. Το πρόβλημα είναι ότι την έννοια αυτή την αντιλήφθηκε ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Μερικοί την πήραν στα σοβαρά και συνειδητοποίησαν ότι η ζωή μας πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό και να ιεραρχήσουμε διαφορετικά τις αξίες και τις επιδιώξεις μας. Άλλοι την ασπάστηκαν προσχηματικά για να κερδίσουν χρόνο και να συνεχίσουν με άλλο όνομα τις ίδιες πρακτικές. Οι περισσότεροι, ως συνήθως, υιοθέτησαν απέναντί της μια συμβιβαστική στάση, το γνωστό «λίγο απ’ όλα και βλέπουμε…», προσκολλημένοι στα αποσπασματικά μέτρα και περιορισμούς που προέβλεπε το περιβαλλοντικό δίκαιο της δεκαετίας του ’70 και του ’80.

Εν τω μεταξύ, στη διεθνή οικονομική και πολιτική αρένα γιγαντωνόταν ερήμην όλων αυτών η Παγκοσμιοποίηση. Η παλιά γνωστή συνταγή του Ρικάρντο και του Άνταμ Σμιθ, αναπαλαιωνόταν από τον Φρίντμαν και την γνωστή Σχολή του Σικάγο, ως ένα οιονεί θρησκευτικό δόγμα, με μια όμως πολύ σημαντική διαφορά.  Τώρα πια μετακινούνται ελεύθερα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης όχι μόνο τα αγαθά, αλλά και τα μέσα παραγωγής, και ιδίως τα κεφάλαια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο πολιτικό επίπεδο για τον κρατικό έλεγχο και την κρατική κυριαρχία.

Ἀπόφαση Σ.τ.Ε. οὐσιαστικὰ ἀποκλείει ὑψηλὰ κτίρια στὸ Ἑλληνικό

Τὴν περασμένη Κυριακή, 24/2/2013, ἡ Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν δημοσίευσε ἀρθρο τῆς κ. Χαρᾶς Τζαναβάρα μὲ τίτλο “Τὸ Σ.τ.Ε. ἰσοπεδώνει τὰ σχέδια γιὰ τὸ Ἑλληνικό – Καλεῖ την ΥΠΑ νὰ ξαναλειτουργήσει μέσα σὲ ἕνα μῆνα τὸ παλιὸ ἀεροδρόμιο, ἀποκλείοντας τὴν δόμηση ὑψηλῶν κτιρίων ποὺ προωθεῖ τὸ ΤΑΙΠΕΔ”.

Στὸ ἄρθρο ἐξηγεῖται ὅτι, σύμφωνα μὲ τὴν ἀπόφαση 1938/2010 τοῦ Ε’ τμήματος τοῦ Σ.τ.Ε., ἡ σύμβαση μεταξὺ τοῦ Δημοσίου καὶ τῶν ἑταιρειῶν ποὺ διαχειρίζονται τὸ “Ἐλ. Βενιζέλος” δὲν ἐπιβάλλει τὴν κατάργηση τοῦ ἀερολιμένος τοῦ Ἑλληνικοῦ, ἀλλὰ τὸ κλείσιμό του γιὰ ἀεροσκάφη σταθερῶν πτερυγίων. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ Ἑλληνικὸ μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ὡς ἀεροπορικὴ ἐγκατάσταση γιὰ ἄλλους τύπους ἀεροσκαφῶν, ὅπως, π.χ., ἐλικόπτερα, καὶ γι’ αὐτὸ ἡ ΥΠΑ καλεῖται νὰ τὸ θέσει καὶ πάλι σὲ λειτουργία. Ἡ ὑπηρεσία ἐγκαλεῖται γιατὶ δὲν τὸ ἔχει ἤδη πράξει καὶ θὰ ἐπανελεγχθεῖ γι’ αὐτὸ στὶς 13 Ἀπριλίου 2013.

Ἡ σιωπὴ δὲν εἶναι χρυσός, τοῦ Γ. Αὐγερόπουλου

Copyright, Εφημερίδα συντακτών

Στὴν Ἐφημερίδα τῶν συντακτῶν δημοσιεύθηκε ἕνα ἐξαιρετικὰ διαφωτιστικὸ ἄρθρο τοῦ δημοσιογράφου καὶ ντοκυμενταρίστα Γ. Αὐγερόπουλου γιὰ τὸ θέμα τῆς Χαλκιδικῆς.  Πλήρης καὶ ξεκάθαρη ἐνημέρωση. Εὐχαριστοῦμε.

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ

Καθώς ένα χρόνο τώρα ασχολούμαι με τη θεματική «Χρυσός στα χρόνια της κρίσης» έχοντας δουλέψει μαζί με τους συνεργάτες μου στην Κολομβία (1), τη Ρουμανία (2) και την Ελλάδα (3), οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.

Θα συγκρίνω την ελληνική περίπτωση με αυτή της Ρουμανίας (γιατί αν αρχίσω από την Κολομβία πολλοί θα πουν ότι συγκρίνω την Ελλάδα με μια λατινοαμερικανική χώρα και «τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς, εδώ είναι Ευρώπη» και άλλα τέτοια, κατά τη γνώμη μου ευτράπελα).

Πριν απ” αυτό όμως ας θυμηθούμε τι προβλέπουν τα δύο μεταλλευτικά σχέδια:

Ἡ κυβέρνηση ὑπὲρ τῆς “ἀξιοποίησης” τοῦ Κάβο Σίδερο

Ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση ἐτάχθη σήμερα μὲ ὅλο της τὸ εἰδικὸ βάρος ὑπὲρ τῶν σχεδίων τῆς ἑταιρείας ταξιδίων καὶ κατασκευῶν Minoan Group νὰ κατασκευάσει στὸ Κάβο Σίδερο τῆς Κρήτης ξενοδοχειακὸ συγκρότημα. Ἐναντίον τοῦ ἔργου ἐκκρεμεῖ προσφυγή. 

Τὶ διακυβεύεται στὴν Χαλκιδική;

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ

Στὴν Χαλκιδικὴ σήμερα διακυβεύεται ἡ μετατροπὴ μιᾶς περιοχῆς ἀπαράμιλλου φυσικοῦ κάλλους μὲ ἀγροτοτουριστικὸ κυρίως χαρακτῆρα (ὑπενθυμίζομε ὅτι ἡ Χαλκιδικὴ ἀνήκει στοὺς τρεῖς πρώτους τουριστικοὺς προορισμοὺς τῆς χώρας) σὲ ζώνη βαρειᾶς μεταλλευτικῆς βιομηχανίας (ὄχι μόνον ἐξόρυξης, ἀλλὰ καὶ ἐπεξεργασίας ἑκατομμυρίων τόνων μεταλλεύματος), ποὺ πλέον ἀπαντᾶται μόνον σὲ τριτοκοσμικὲς χῶρες καὶ μάλιστα μὲ ἀντιδράσεις. Αὐτὸ δὲν εἶναι ἀνάπτυξη. Εἶναι ἐπέλαση στὸν πλοῦτο τῆς χώρας εἰς βάρος ἡμῶν καὶ κυρίως τῶν παιδιῶν μας.

Δεῖτε ΕΔΩ τὴν σύντομη καὶ περιεκτικὴ ἐκπομπὴ-ρεπορτάζ τοῦ γαλλικοῦ καναλιοῦ France 2 γιὰ τὸ θέμα (διάρκεια 8 λεπτά).

Ἐπίσης ΕΔΩ τὸ βίντεο Η ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ, Ο ΧΡΥΣΟΣ ΤΟΥΣ (διάρκεια 19,24 λεπτά), δημιουργία τοῦ Ἀνοιχτοῦ Συντονιστικοῦ Θεσσαλονίκης ἐνάντια στὰ μεταλλεῖα χρυσοῦ, μὲ πολλὰ τεχνικὰ στοιχεῖα γιὰ το σχεδιαζόμενο ἔργο καὶ τοὺς κινδύνους του, καὶ μὲ στοιχεῖα γιὰ ἄλλα παρεμφερῆ ἐργα καὶ δυστυχήματα ποὺ κατέστρεψαν ἄλλες περιοχὲς τοῦ πλανήτη.

Τέλος ΕΔΩ τὸ ἐξαιρετικὰ διαφωτιστικὸ ὡριαῖο ντοκυμανταίρ τοῦ Γ. Αὐγερόπουλου, Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ. Ἂν θέλετε νὰ δεῖτε τὶ γίνεται καὶ σὲ ἂλλες γνωστὲς γιὰ τὴν διαφθορά τους βαλκανικὲς χῶρες, δεῖτε ΕΔΩ καὶ τὸ ἄλλο σχετικὸ ντοκυμανταίρ τοῦ Αὐγερόπουλου γιὰ τὴν ἐντελῶς ὅμοια μὲ τὴν Χαλκιδικὴ περίπτωση τῆς Ρόστα Μοντάνα στὴν Ρουμανία.

Τὸ δάσος καίγεται κι ὁ κόσμος χορεύει

Αἴσθηση προκαλεῖ φωτογραφία καὶ βίντεο ποὺ τραβήχτηκαν τὶς πρῶτες πρωινές ὧρες τῆς 18ης Ἰουλίου στὸ πανηγύρι τῆς Ἁγίας Μαρίνας, μετὰ τὴν ἐκδήλωση τῆς πυρκαϊᾶς σὲ δασικὴ ἔκταση στὰ Σελλὰ Ἀχαΐας. Ἡ φωτιὰ ἐπεκτάθηκε κατόπιν καὶ κατέκαυσε μεγάλο μέρος πανέμορφων δασικῶν περιοχῶν νοτίως τῆς Πάτρας.

Στὸν φακὸ τοῦ καλοῦ φωτορεπόρτερ Γιάννη Πεφάνη καταγράφεται ὁ κόσμος νὰ γελᾶ καὶ νὰ γλεντᾶ χορεύοντας, ἐνῶ πίσω τους, στὴν κορυφογραμμή, ἔχει ἤδη ξεπροβάλλει τὸ πύρινο μέτωπο.  Ἡ φωτογραφία τραβήχθηκε στὶς τέσσερις τὰ ξημερώματα, δηλαδή, δύο ὧρες μετὰ τὴν ἐκδήλωση τῆς πυρκαϊᾶς. Σύμφωνα μὲ μαρτυρίες πολιτῶν ποὺ βρέθηκαν στὸν χῶρο τῆς πανηγύρεως, ὅταν οἱ φλόγες ξεπήδησαν ἀπὸ τὸ βουνό καὶ ἔγιναν ἀντιληπτές, ἕνας ἐκ τῶν παρευρισκομένων φώναξε “φωτιά!”. Τότε φέρεται μέλος τοῦ Συλλόγου τῆς περιοχῆς νὰ τὸν πλησίασε καὶ νὰ τοῦ ζήτησε νὰ σιωπήσει γιὰ νὰ μὴν θορυβηθεῖ ὁ κόσμος καὶ διαλυθεῖ τὸ πανηγύρι.

Ἀναδημοσίευση ἀπὸ τὸ flashstar.gr ὅπου καὶ βίντεο μὲ ὁλόκληρη τὴν σκηνὴ τοῦ γλεντιοῦ.